یکی از مطالب مهم درباره سوارکاری قرارگرفتن صحیح بدن سوارکار بر روی بدن اسب است. در اصل به کارگیری عضلات کمر اسب ارتباط مستقیم با نحوه قرارگیری و نشست سوارکار دارد، سوارکار و اسب هر دو دارای نقطه ثقل هستند زمانی که سوارکار درست برروی اسب قرار گرفته مرکز ثقل این دو بر روی هم عمود می شود اسب با هر حرکتی که می کند مرکز ثقلش  تغییر کرده و سوار کار باید همواره در تمام حالات مرکز ثقلش را با مرکز ثقل اسب هماهنگ نگه دارد در این حالت اسب وزن سوارکار را به راحتی تحمل می کند و قدرت بیشتری برای سواری دارد.  چنانچه سوارکار چند درجه هم حتی به جلو متمایل شود باعث آسیب دیدگی در عضلات کمر اسب می شود  و همچنین اگر ساق سوارکار به جلو متمایل شود باعث از کار افتادن کمر اسب می گردد، زمانیکه سوارکار ضربه ایی به کمر اسب وارد می کند اسب عضلات  کمرخود را سفت کرده و حالت انقباض پیدا می کند  سراسب بالا  آمده و گام هایش کوتاهتر می شود ودر نهایت بدن اسب حالت نرمی و انعطاف پذیری خود را از دست خواهد داد و نمی تواند اثرات سوارکار را قبول کند چرا که فشار دایم ساق سوارکار به پهلوی اسب باعث می شود اسب درک نکند که آیا این فشار برای انجام عمل خاصی است یا نه حتی زمانی که سوارکار برای اجرای یک عمل مجبور به وارد کردن این فشار می شود اسب هیچگونه توجهی از خود نشان نمی دهد، به عبارت دیگر اسب به این فشار عادت کرده و دیگر عکس العمل ی در رابطه با این فشار نشان نمی دهد. دست های سوارکار باید حالتی ثابت و نرم داشته باشند